In dit land van jam karet (letterlijk: rubberen tijd), waar altijd alles te laat
begint en te vroeg eindigt, is het bijna schokkend wanneer iets daadwerkelijk
op een vastgesteld tijdstip aanvangt. Deze gedachte flitst door mijn hoofd op
het moment dat de Lodaya-trein klokslag 7 uur in beweging komt en hortend en
stotend het hoofdstation van Bandung verlaat. Op naar Yogyakarta, zo’n 400
kilometer naar het oosten en ruim 8,5 uur treinen volgens het virtuele
spoorboekje. |
| treinpersoneel |
Ik heb me geïnstalleerd in een comfortabele
vliegtuigstoel in de executive
klasse, heb mijn laptop in het stopcontact (!) geplugt en zit aan de koffie die
ik zojuist bestelde bij de passerende serveerster. Ik ben er klaar voor! De route bestaat uit twee delen: een
bergroute van Bandung tot Banjar en een relatief vlak stuk van Banjar tot aan Yogya.
Bandung tot Banjar is misschien wel de mooiste treinverbinding op Java en de
aanleg was een waar hurazenstuk. Het is namelijk een bergroute die van 709
meter afdaalt naar 35 meter hoogte, waar je tegenwoordig 3,5 uur over doet. Verschillende
diepe ravijnen en bergruggen moesten worden gepasseerd, waarvoor indrukwekkende
spoorbruggen en tunnels nodig waren. Historisch gezien is het ook een
belangrijke route. Het verbond Bandung met de diepzeehaven van Cilacap aan de
zuidkust, waarmee de stad een strategische positie verwierf en geschikt werd
als hoofdkwartier van het Koninklijk Nederlands-Indische Leger (KNIL) en de
plek waar een groot deel van de goudvoorraad werd bewaard. 
Hoewel Bandung een miljoenenstad is,
zijn we verrassend snel de bebouwde kom uit en schuiven we door een landschap
van vlakke rijstvelden. De stad ligt midden in een hoogvlakte die door bergen
en vulkanen wordt omringd. De route gaat in zuidoostelijke richting naar de
rand van deze hoogvlakte, om daarna naar de zuidkust af te dalen. De airco in
mijn de coupé staat redelijk koud en ik ben blij dat ik een lange broek aan
heb. Het gezin naast mij vindt het blijkbaar zo fris dat de kleinste een jasje
met capuchon aankrijgt.
Als we eenmaal gaan dalen word ik
getrakteerd op prachtige vergezichten. Er is nagenoeg geen bebouwing langs het
spoor. De trein slingert door het berglandschap, soms tussen hoge taluds en dan
is er ineens weer een vrije blik op rijstveldterrassen, verspreide dessa’s en vulkanen in de verte. Hoog op
de berghellingen zie ik theeplantages. Dit is het gebied waar Hella Haasse’s
Heren van de thee is gesitueerd. Omdat het een enkel spoor betreft
wordt er af en toe gestopt op een emplacement in ‘the middle of nowhere’, zodat
een tegemoedkomende trein kan passeren. 
De eerste echte stop is het station van
Tasik Malaya. Na deze stad volgen er enkele indrukwekkende spoorbruggen over
diepe ravijnen. Het is een raar gevoel om over zo’n hoge brug zonder railingen
te rijden, waarbij het treinstel breder lijkt dan het spoor, met in de diepte
een snelstromende, bruine rivier. Een fikse afdaling brengt ons op het station
van Banjar. Een groep westerse toeristen stapt uit, omdat de strandplaats
Pangandaran slechts 2 uur rijden hier vandaan is.
Nu volgt het tweede, relatief vlakke
deel van de route vandaag, die min of meer de kustlijn naar het oosten volgt.
Een goed moment om een lunch van de menukaart te bestellen. Even later wordt een
nasi goreng keurig in plastic verpakt
bij mijn stoel afgeleverd. We passeren enkele tunnels en het landschap wordt
eentoniger: vlakke rijstvelden aan beide zijden van het spoor en landinwaarts
heuvelruggen en een enkele vulkaan. Af en toe dommel ik zelfs in slaap. Ook op
het station van Kutoarjo stappen enkele westerse toeristen uit. Aan de andere
kant van de bergen, ongeveer een uur rijden, ligt namelijk de Borobudur-tempel.
Ook
met de treinreizen in Indonesië? Indotracks kan treintickets reserveren en voor vervoer
en accommodatie zorgen van en naar de bestemming van uw keuze.
Bekijk
ook deze filmpjes:
Emile Leushuis, maart 2015
www.indotracks.nl
No comments:
Post a Comment