Naar de Bromo-vulkaan via de achterdeur; een avontuurlijke jeeptocht

Naar de Bromo-vulkaan via de achterdeur

een avontuurlijke jeeptocht

Stipt half negen draait de jeep ronkend het parkeerterrein van mijn hotel in Malang op. Chauffeur Vinny stelt zich voor, mijn baggage wordt achterin geworpen en via een hoge opstap nestel ik mij in de passagiersstoel voorin. Op weg naar de Bromo-vulkaan vandaag, en niet via de gebruikelijke noordelijke route, maar dit keer vanuit Malang rechtstreeks de bergen in, via smalle bergweggetjes. Het eerste stuk door de stad voelt wat ongemakkelijk in zo’n ‘aso-bak’ op hoge wielen, maar later op de dag, wanneer we via hopeloze paden afdalen in de caldera, ben ik blij dat ik in deze auto zit.

tempe-productie

De Bromo-vulkaan maakt onderdeel uit van het Bromo-Tengger-Semeru Nationaal Park, dat zich uitstrekt tussen Malang, Pasuruan, Probolinggo en Lumajang in Oost-Java. Het park vormt het woongebied van de Tengger, een volk dat een rudimentaire vorm van hindoeïsme aanhangt, een restant van pre-islamitisch Java. De Semeru, met 3676 meter de hoogste vulkaan van Java, en de Bromo, met een caldera van 10 kilometer doorsnee, maken het een uniek natuurgebied.

kala-hoofd bij de Jago-tempel

Op weg naar de Bromo stoppen we een paar keer. Eerst bij een kampong aan de rand van Malang, waar het merendeel van de bewoners leeft van de productie van tempe (sojaboonkoekjes). In de smalle stegen van de wijk zit in bijna iedere deuropening wel iemand tempe te snijden, te bakken of te verpakken. Verderop staan koeien op stal die worden gevoed met een restproduct van de tempe-productie. Een volgende stop is de tempel Jago in Tumpang: een compact bouwwerk uit de 13de eeuw, versierd met reliëfs in een platte, maar realistische wayangstijl. Het zijn verhalen uit de hindoe-boeddhistische mythologie. Een indrukwekkend kala-hoofd op de grond naast de tempel moet natuurlijk op de foto. 

Daarna begint de weg te stijgen. We rijden tussen rijstvelden en kijken uit over diepe en grillige ravijnen, die ooit door vulkaanuitbarstingen zijn ontstaan. De indrukwekkende Semeru-vulkaan domineert het landschap. Ik daal af in zo’n ravijn en na een half uur wandelen sta ik aan de voet van een fikse waterval. De omgeving is overdadig groen en versierd met hoge boomvarens.

Na een lunch van instant-noodles rijden we verder omhoog. De weg wordt slechter en we komen terecht in grillige mistflarden. Bij een post van het nationaal park betaal ik mijn entreegeld (ca. 15 euro!) en daarna begint het echte werk. De jeep gaat in 4WD en we hobbelen over iets dat ooit een weg was. De mist trekt gelukkig op en even later is er een fantastisch uitzicht over de caldera van de Bromo. De groene vlakte voor ons, de Bromo savanah, strekt zich uit tot aan de kraterranden. De glooiende heuvels aan de voet van de binnenkrater worden teletubbie-hills genoemd.

In mijn eentje wandel ik een stuk door dit weidse landschap. Rollende wolkenformaties in de verte en een hemel die over mij heen valt; ik kan mijn camera maar niet laten rusten.

Per jeep gaat het via een ruige zandvlakte verder naar de hindoe-tempel aan de voet van de Bromo-krater. Een groep motoren stuift ons links en rechts voorbij. Het lijkt wel Parijs-Dakar.

Eens per jaar, tijdens het Kasada-festival, zit deze tempel vol met biddende mensen. Vervolgens werpt men offers van geld, bloemen en levende kippen in de Bromo-krater, alles om de goden gunstig te stemmen.

De wandeling door de zandvlakte naar de kraterrand is niet zwaar, maar een goede conditie is wel nodig. Als laatste moet een betonnen trap van 149 treden worden beklommen. Je staat dan op een smalle richel, gelukkig voorzien van een hek, met aan de ene kant de krater van meer dan 100 meter diep en aan de andere kant geërodeerde lavastromen die overgaan in de zandvlakte. Witte rook krult continu omhoog vanuit scheuren in de bodem van de krater. Eventjes waait de wind mijn kant op en meteen ruik ik de penetrante zwavellucht. Tijd om terug te keren. Per jeep rijden we de caldera uit en ik word afgezet bij hotel Lava View op de rand van de buitenkrater. 2300 meter hoog is het hier en als de zon ondergaat zakt de temperatuur snel. Deze avond ga ik vroeg onder de wol, morgen om 3 uur op om per jeep naar het hoogste uitzichtpunt te rijden voor zonsopkomst en een bird-eyes view over de Bromo.

Emile Leushuis, maart 2015

www.indotracks.nl